Sztuka lat 90. XX wieku

Czeską scenę artystyczną lat dziewięćdziesiątych moglibyśmy porównać, z pewną dozą przesady, z nieco roztargnioną, nieco niewykształconą, ale całkiem świeżą wesołą wdową, która w końcu cieszy się wszystkimi przyjemnościami wolnego życia po upadku reżimu komunistycznego. Lekkomyślność, a często intelektualna naiwność lub pierwszoplanowość myślenia nie mogą jednak ukryć oznak smutku, że przeszłe życie za żelazną kurtyną było dla świata trudne do zrozumienia, nawet niemożliwe do opisania. Frustracja była widoczna, stały cel zniknął z pola widzenia w napływie nowych informacji. Era wspólnych programów, które były tak charakterystyczne dla sztuki XX wieku, zdecydowanie się skończyła ... Więc najstarsze pokolenie w swojej mądrości zwracało się ku pytaniom o Wieczność, średnie było nieco zdezorientowane, a najmłodsze ssało wszystko, co się działo nie tylko w Europie, ale także w Ameryce. Niemniej jednak w tym okresie powstały silne dzieła sztuki, ale trudno jest znaleźć dla nich wspólny mianownik, jeśli nie uznamy za niego słynnego babilońskiego pomieszania języków...

Jiří Surůvka, ostrawski artysta, wyruszył w swoją własną podróż, poświęcił się także instalacji i performansowi oprócz malowania, komputerowej manipulacji fotografią i grafiką. Poprzez swoją złożoną działalność wszczął polemikę ze współczesnym społeczeństwem, jego cynizmem i powierzchownością. Jego kompozycja Gilbert & George z 1999 roku zalicza się do szerszego i niedokończonego cyklu komputerowych manipulacji, w których zmiana kontekstu i wykorzystanie wymownych szczegółów niszczy postrzegany wizerunek przedstawianych aktorów. Dwaj artyści, ważne osobistości światowego biznesu artystycznego i wojownicy o prawa mniejszości seksualnych, są przedstawieni jako śmieszni hipokryci o zwierzęcych głowach na wychudzonych ciałach anonimowych ofiar Holocaustu. Kpi z bezużyteczności niektórych wyrażeń artystycznych i kontrastuje je z poważnymi pytaniami z niedawnej, a przede wszystkim totalitarnej przeszłości obu krańców Europy.

-----------------------

Zwiedzanie ekspozycji stałej Wiek względności z przewodnikiem głosowym dobiegło końca, ale podróż do świata sztuki mogą Państwo kontynuować. Muzeum Sztuki Nowoczesnej oferuje zwiedzanie wystaw krótkoterminowych, ale ponadto - Muzeum Sztuki w Ołomuńcu dysponuje również zbiorami dzieł dawnych mistrzów, które można obejrzeć w Muzeum Archidiecezjalnym oddalonym stąd o około pięć minut pieszej drogi. W stałej ekspozycji Ku sławie i chwale ponownie jest do Państwa dyspozycji przewodnik głosowy.